Czy istnieje alternatywa dla Botoxu?

Jak powstają zmarszczki?

 

To tak oczywiste mogłoby wydawać się to pytanie, ale zastanawialiśmy się tak na poważnie

·         skąd się biorą?

·         jaka jest ich przyczyna?

·         jak możemy temu zapobiegać lub przynajmniej opóźnić ten proces?

 

Lata płyną, a wraz z ich upływem zmienia się wygląd naszej skóry. Wszyscy obawiamy się starzenia, niestety jest to proces nieuchronny, którego nie możemy powstrzymać.

Proces starzenia się skóry rozpoczyna się około 25 roku życia. Pierwsze objawy „starości” to zmarszczki mimiczne twarzy, najczęściej zaobserwujemy je wokół oczu, na czole, między brwiami, a także na linii pomiędzy nosem i ustami. Z wiekiem zauważamy je wokół policzków, powiek i szyi.

 

Najwięcej zmarszczek tworzy się w okresie menopauzy, kiedy obniża się ilość estrogenów, odpowiedzialnych za nawilżenie i sprężystość skóry. Każda komórka ciała ma swój czas życiowy zakodowany w genach. Człowiek poznał ok 100 genów odpowiedzialnych za starzenie się skóry.

Niestety zmarszczki spędzają sen z oczu niejednej kobiecie oraz coraz częściej zadbanym mężczyznom.

 

W zależności od czynników wywołujących starzenie rozróżniamy jego dwa rodzaje: endogenne i egzogenne.

Jaka jest różnica między nimi?

·         Starzenie endogenne jest bezpośrednio związane z wiekiem, zmianami hormonalnymi, czynnikami genetycznymi czy nieodpowiednią dietą.

·         Starzenie egzogenne wiąże się z działaniami czynników środowiska, takimi jak: promieniowanie UV, zanieczyszczenie środowiska, dym papierosowy oraz nieodpowiednią pielęgnacją.

 

Nie jeden powie, że nie mamy wpływu na nasz wiek czy geneotyp skóry. Ale możemy spowolnić ten proces stosując pewne praktyki w naszym życiu codziennym. Niewątpliwie lepsze zrozumienie mechanizmów rządzących starzeniem pozwoli Ci lepiej dobrać i przeprowadzać profilaktyczne zabiegi pielęgnacyjne, które mogą okazać się kluczowe w walce o gładką i młodą skórę i młodzieńczy widok.

 

Wolne rodniki – odpowiedzialne za starzenie skóry

Wolne rodniki to aktywne cząsteczki tlenu, powstające w żywych organizmach, w powietrzu oraz żywności. Są one potrzebne naszemu organizmowi, gdyż walczą z wirusami i bakteriami. Jednak nasz organizm posiada ich w nadmiarze, to uszkadzają również zdrowe komórki, a to prowadzi do przedwczesnego starzenia się skóry, która traci jędrność i elastyczność, w efekcie pojawiają się zmarszczki.

Przyczynami wzrostu wolnych rodników w naszym organizmie są:

·         stres,

·         zanieczyszczenie

·         środowiska,

·         opalanie się,

·         nieodpowiednia dieta.

Obrońcami organizmu w walce z wolnymi rodnikami są przeciwutleniacze. Nasz organizm produkuje przeciwutleniacze sam, niestety w niewystarczającej ilości, dlatego musimy go wspomóc dostarczając mu przeciwutleniaczy z zewnątrz.

Najważniejsze przeciwutleniacze to:

·         Beta-karoten (prowitamina A) znajdziemy go w warzywach i owocach takich jak: marchew, papryka, brokuły, kapusta, sałata, dynia, cykoria, szpinak, pomidory, natka pietruszki, groszek, morele, brzoskwinie. Niedobór prowitaminy A w organizmie skutkuje wysuszeniem skóry, wypadaniem włosów, łamliwością paznokci. Witamina A umożliwia ciągłą odnowę naszej skóry.

·         Kolejnym ważnym dla naszej skóry przeciwutleniaczem jest witamina C. Odpowiada za produkcję kolagenu, dzięki któremu skóra jest sprężysta i jędrna. Witaminę C znajdziesz m.in. w owocach cytrusowych, truskawkach, pietruszce, papryce, czarnej porzecze, kapuście, brukselce, szpinaku i sałacie.

·         Jednym z najsilniejszych przeciwutleniaczy jest witamina E, znajdziesz ją olejach roślinnych, jajach, migdałach, orzechach, kukurydzy, papryce, sałacie.

 

Warto zwrócić uwagę na selen, zwiększający działanie witaminy C. Źródłem selenu jest wątróbka, ser żółty, jaja, zboża, grzyby, nerki, płatki owsiane i kukurydziane. Dobrze przyswajane przeciwutleniacze znajdziesz w rybach, oliwie z oliwek, jabłkach, zielonej herbacie, czerwonym winie.

Oprócz odpowiedniej diety bogatej w przeciwutleniacze musimy wyeliminować lub w znacznym stopniu ograniczyć z naszego życia stres. Znasz zapewne takie powiedzenie złość piękności szkodzi.

Złość zazwyczaj wywołuje stres, a pod jego wpływem nasz organizm wydziela kortyzol, który w znacznym stopniu przyczynia się do degradacji kolagenu, wzmacnia działanie wolnych rodników, uszkadzając tym samym błony komórkowe.

Co zatem zastosować, by ograniczyć działanie kortyzolu?

Warto zatem zadbać o chwilę relaksu, by zachować świeży wygląd. Dobre sposoby na radzenie sobie ze stresem to sport, spacery, aromatyczne kąpiele czy joga.

 

            Inną dość istotną przyczyną powstawania zmarszczek jest ulubione przez nas słońce.

Skóra opalona wygląda zdrowiej i bardziej atrakcyjnie. Warto jednak zrezygnować z kąpieli słonecznych, jeżeli chcemy zachować młodą i piękną skórę na dłużej. Skóra często wystawiana na słońce grubieje, staję się zażółcona, sucha, łuszcząca. Osoby o jasnej karnacji, które mają naturalnie niski poziom wydzielania melaniny powinny zabezpieczać się przed ostrym słońcem.

 

Palenie papierosów również wpływa na powstawanie zmarszczek i starzenie się skóry. Każdy z nas widział jak wygląda skóra palacza. Chyba już nikt nie ma żadnych wątpliwości, że palenie wpływa negatywnie na wygląd naszej skóry. Źle dotleniona cera staję się szara, a od ciągłego zasysania dymu papierosowego pojawiają się tzw. zmarszczki palacza (rozchodzące się od ust promieniście), także kurze łapki i zmarszczki na szyi. Już po kilku tygodniach od zaprzestania palenia napięcie i koloryt skóry poprawiają się, spada również ryzyko przedwczesnego wystąpienia zmarszczek nie tylko wokół ust i oczu.

 

Jedną z ważniejszych przyczyn powstawania zmarszczek jest odwodnienie organizmu. Znane jest nam powiedzenie, mówiące o tym, że aby dokładnie nawilżyć skórę należy stosować wysokiej klasy kremy nawilżające oraz picie dużej ilości czystej wody (ok. 2 litry na dobę). Przyniesie nam to oprócz prawidłowo nawilżonej skóry, także inne korzyści, o których napiszę innym razem. Prawidłowe nawilżenie skóry wpływa na jej naprężenie, i co za tym idzie na powstawanie zmarszczek.

Zatem jeżeli chcemy, by nasza skóra cieszyła się dłużej młodzieńczym wigorem musimy dbać o nią zawczasu. W prawdzie nie likwidują one zmarszczek, lecz zapobiegają szybkiemu pojawieniu tak nielubianych przez nas zmarszczek.

Nasz wiek wcale nie musi pokrywać się z kondycją naszej skóry. Jeżeli zadbamy o ochronę naszej skóry przed nadmiernym działaniem słońca, dymu papierosowego, będziemy stosować kremy przeciwzamarszczkowe (zawierające retinol-A, który stymuluje komórki skóry do podziału), to jesteśmy w stanie bardzo opóźnić powstawanie zmarszczek.

 

A co zrobić gdy zmarszczki już pojawiły się na naszej twarzy?

Czy pozostaje nam wyłącznie operacja plastyczna lub zastosowanie Botoxu czy kwasu hialuronowego?

O operacjach plastycznych nie będę pisał. Przybliżmy sobie na wstępie historię i działanie Botoxuu.

 

Historia BOTOX‑u

W roku 1980 okuliści wprowadzili botox do metod leczenia skurczy mięśni. Został on zatwierdzony w 2002 r przez FDA do użycia w kosmetyce. I od tego czasu dumnie kroczy on na tym rynku „pomagając” milionom ludzi pozbyć się niechcianej ozdoby twarzy, jaką są zmarszczki. Dzisiaj, Botox stosuje się do zabiegów związanych ze skurczami mięśni gałki ocznej, problemami z koordynacją oka, nadmiernemu poceniu się, i jako kuracji przeciwzmarszczkowej na kurze łapki, zmarszczki między brwiami, oraz do usunięcia bruzd na czole. Jest przedmiotem badań w leczeniu wielu innych schorzeń od kolan, choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego i zaburzeniu stawu skroniowego (TMJ) do migrenowego bólu głowy i łagodnego rozrostu stercza (BPH).

 

Jak wygląda zabieg z wykorzystaniem botoksu?

Botox jest w tej chwili najpopularniejszą metodą wygładzania zmarszczek mimicznych. Zabieg polega na wstrzyknięciu zazwyczaj bez znieczulenia małej ilości preparatu w kilka precyzyjnie dobranych miejsc na twarzy. Punkty te niekoniecznie muszą znajdować się na samych zmarszczkach, ale na obszarze, w którym znajduje się mięsień, można się spodziewać od 1 do 5 zastrzyków przypadających na jeden mięsień. Zabieg taki trwa zazwyczaj 15–30 minut. Działanie Botox-u polega na uniemożliwieniu przepływu impulsów nerwowych z mózgu do wybranych tkanek mięśniowych, które to z kolei nie marszczą się i nie fałdują – inaczej mówiąc nie pracują na nasze zmarszczki. Efekt nie jest widoczny od razu. Po upływie ok. 7 dni widoczny jest efekt końcowy zabiegu, choć pierwsze oznaki można zauważyć już po 2–3 dniach.

Botox zazwyczaj redukuje zmarszczki o około 80 procent. Pacjenci są zwykle w wieku 35–60 lat.

Należy pamiętać, że efekty działania Botoxu nie zawsze są zgodne z naszymi oczekiwaniami, nie dla wszystkich są jednakowe oraz są one tymczasowe. W związku z tym należy planować kolejne zabiegi, jeżeli chcemy długoterminowych efektów.

 

Po zabiegu

Po zabiegu z użyciem Botoxu powinno zadbać o ograniczenie ruchów mięśni, graniczącymi z tymi, w które był wstrzykiwany preparat. Botox działa na nasz organizm około 3–5 miesięcy. Jeżeli chcemy podtrzymać widoczne efekty Botoxu musimy poddać się kolejnemu zabiegu.

 

Przeciwwskazania

Jak każdy zabieg, także przy kuracji Botoxem należy zwrócić uwagę na przeciwskazania. Kuracji tej nie powinny poddawać się osoby, które:

·         mają zaburzenia układu sercowo-naczyniowego i nerwowego,.

·         są w trakcie trwania miesiączki lub ciąży,

·         karmią piersią dziecko,

·         mają uczulenie na albuminę ludzką,

·         cierpią na chorobę Alzheimera lub chorobę ALS,

·         przyjmują leki poprawiające rytm bicia serca,

·         cierpią na choroby mięśni.

Kolejnym przeciwskazaniem zastosowania kuracji Botox-em jest zażywanie następujących leków lub po okresie siedmiu dni od ich odstawienia:

1.     Aminoglikozydy (streptomycyna, amikacyna, itp.).

2.     Aminochinolony (chlorochina, hydroksychlorochina).

3.     Linkomycyna, tetracyklina, polimyksyna.

4.     D-penicylamina (Cuprenil).

5.     Tubokuraryna, pankuronium, galamina.

6.     Sukcynylocholina.

Ponadto przed zabiegiem należy powiadomić lekarza o przyjmowanych preparatach farmakologicznych bądź lekach.

 

Efekty niepożądane

·         Po Botoksie, w okresie do około 4 tygodni może występować efekt zwiotczenia mięśni(opadanie kącika ust, opadanie powieki).

·         Delikatne mrowienie w miejscu infekcji.

·         Małe krwiaki, widoczne w miejscach gdzie igła mogła natrafić na naczynie krwionośne.

·         Efekty te są rzadkością oraz mają charakter przejściowy (2 do 5 tyg.).

 

Cena kuracji

Kuracja Botoxem nie jest tania. Ceny są zróżnicowane zależne od umiejscowienia zmarszczek jak i od renomy specjalisty, zazwyczaj wahają się w granicach od 200–1200 zł.

Dla zainteresowanych podaje średnie ceny:

1.     Zmarszczki poziome czoła: 450–750 zł,

2.     Zmarszczki pionowe czoła: 450–750 zł,

3.     Kurze łapki pod oczami: 650–750 zł,

4.     Podnoszenie kącików ust: 350–450 zł,

5.     Zmarszczki nad górną wargą: 250–450 zł,

6.     Bruzdy na szyi: 850–950 zł,

7.     Leczenie migreny: 950–1350 zł,

8.     Nadpotliwość: 900 zł – 1900 zł.

 

Łagodna alternatywa dla kuracji Botoxem

Co powinien posiadać naturalny preparat by sprostać wymaganiom stawianym w walce ze zmarszczkami oraz skutecznie rywalizować z Botoxem?

Przede wszystkim powinien w swoim działaniu i efektach przypominać jego działanie, choć na efekt będzie trzeba czekać dłużej.

Taki efekt ma połączenie wyjątkowych składników:

·         Argireline – białko (hexapeptyd), które relaksuje i rozluźnia mięśnie. Twarz wygląda naturalnie. Jest on substratem toksyny jadu kiełbasianego (Botox).

·         Ameliox – jest liposomowym kompleksem zawierającym karnozynę, przeciwutleniacz i składnik przeciwdziałający glikacji, oraz 2 silne przeciwutleniacze rozpuszczalne w olejach (silimarynę i tokoferol). Ameliox jest zdolny powstrzymywać peroksydację, co powoduje zapobieganie i spowolnienie procesu glikacji, (glikacji to proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz, głównie glukozy, do wolnych grup aminowych białek. Jest fizjologicznym procesem determinującym ich starzenie).

·         Polylift – biopolimer z protein migdała. Odkłada się on w nierównościach na powierzchni skóry, tworząc cieniutką, lecz trwałą i elastyczną warstewkę, wygładzając w rezultacie kontury twarzy.

·         Kwas hialuronowy – glikozoaminoglikan (rodzaj polisacharydu), który występuje we wszystkich organizmach żywych i należy do najliczniejszej grupy związków mających identyczną budowę chemiczną tak u bakterii, jak i człowieka. Kwas hialuronowy jest biopolimerem, w którym występują naprzemiennie mery kwasu D-glukuronowego i N-acetylo-D-glukozaminy połączone wiązaniami β(1→4) i β(1→3) glikozydowymi. Naturalnie występujący kwas hialurynowy posiada masę cząsteczkową od 102 do 104 kDa. W przeciwieństwie do innych glukozoaminoglikanów nie tworzy kowalencyjnego wiązania z białkami, nie może więc wchodzić w skład typowego proteoglikanu. Może natomiast stanowić oś, na której wiążą się inne proteoglikany tworząc wraz z nimi "agregat proteoglikanu". Intensywnie nawilża i zatrzymuje wilgoć w skórze.

 

Zabiegi powinny być bezbolesne, wiele osób przeraża perspektywa otrzymania zastrzyków w bardzo czułe miejsca, jakim są mięśnie twarzy. Same preparaty użyte w takich zabiegach muszą być łagodne i proste w stosowaniu. Preparat nakładany na twarz powinien być samodzielnie i bardzo często (najlepiej codziennie), co pozwala uniknąć dodatkowych kosztów na wizyty w salonach dermatologicznych. Efekty muszą być widoczne i odczuwalne już przy krótkotrwałym stosowaniu preparatu. Zdajemy sobie sprawę, że w walce ze zmarszczkami metodami naturalnymi niezbędny jest odpowiednio dłuższy czas, by widoczne dla wszystkich były efekty. Zastosowanie naturalnych kremów przeciwzmarszczkowych nie powoduje w zasadzie żadnych efektów ubocznych i jest zdecydowanie tańsze niż kuracja Botoxem.

 

Dla podsumowania:

 

BOTOX	NATURALNY KOSMETYK
Botox – jedna z najbardziej trujących substancji	Łagodny, bezpieczny i prosty w stosowaniu
W kosmetyce może być stosowana jedynie podczas profesjonalnych zabiegów, najczęściej przez lekarzy	Do samodzielnego stosowania
Inwazyjna metoda walki ze zmarszczkami	Widoczne i odczuwalne wygładzenie skóry
Zastrzyki można stosować co 3–4 miesiące	Do regularnego stosowania

 

Drogie Panie, wybór należy więc do Was.

Wystarczy poszukać odpowiedniego produktu.

 

 

Lecznicze właściwości przypraw. - CYNAMON

Cukrzyca typu drugiego jest prawdziwą plagą dzisiejszych czasów.  W krótkim czasie zapadalność na tę pandemię zwiększyła się aż pięciokrotnie. Rozmiary takiego wzrostu to przede wszystkim skutek nieodpowiedniego żywienia oraz siedzącego trybu życia.  Profilaktyka i leczenie cukrzycy polega na dostarczaniu organizmowi chemicznych środków powodujących blokadę wchłaniania węglowodanów przez organizm lub podaniu insuliny. Takie podejście do problemu nie poprawia statystyk.

Co zatem robić, by zagrożenie cukrzycą w jak największym stopniu zniwelować?

1.       Zmiana siedzącego trybu życia na aktywność fizyczną. Jak wiemy większa aktywność fizyczna to większe zapotrzebowanie na energię, która powstaje w naszym organizmie przez „spalanie” między innymi węglowodanów i tłuszczy.

2.       Zamiana diety. Najlepiej zrezygnować z wysoko przetworzonych wyrobów żywnościowych i zamienić je na świeże owoce i warzywa np. podane w postaci szejków.

3.       Zastosowanie dodatkowych naturalnych „dopalaczy” węglowodanów i tłuszczy. Należy do nich między innymi cynamon.

 

Cynamon może obniżyć ryzyko zachorowania na cukrzycę, ponieważ przyczynia się do ustabilizowania poziomu cukru we krwi. Cynamon to jedna z roślin o największej zawartości przeciwutleniaczy wyrażonej wskaźnikiem ORAC (Oxygen Radical Absorbance Capacity, pojemność antyoksydacyjna w próbkach biologicznych) na bardzo wysokim poziomie 267,536 (pięciokrotnie wyższym niż w przypadku owocu granatu!). Jego aromat i smak jest jednym z atutów tej rośliny tak bardzo lubianej przez ludzi na przestrzeni wieków.  Już sam jego zapach silnie stymuluje obszary mózgu odpowiedzialne za zdolność koncentracji i pamięć.

Jak pomaga w walce z cukrzycą?

Pomaga on w stabilizacji poziomu cukru we krwi poprzez stymulowanie receptorów insuliny, zwiększając ich wrażliwość na ten hormon. Skutkuje to obniżeniem stężenia cukru we krwi (glikemii). Organizm nasz nie musi wytwarzać zwiększonej ilości insuliny, by obniżyć podwyższony poziom cukru. Efekt jest taki sam. Odciąża to trzustkę, stymuluje metabolizm i łagodzi stany zapalne.

Silne olejki eteryczne (cynamon zawiera je od 0,5 do 1%) słyną ze swoich właściwości przeciwdrobnoustrojowych. Skutecznie hamują rozwój bakterii i drożdży, w tym Candida albicans.

Trzy główne olejki cynamonu zawierają następujące związki czynne:

1.       aldehyd cynamonowy, cynamal (65-75%) – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów. Jest to nienasycony aldehyd występujący w olejkach eterycznych, głównie w olejku cynamonowym. Produkt naturalny ma konfigurację trans. Otrzymuje się go głównie przez destylację z parą wodną z tego olejku. Szybko utlenia się do kwasu cynamonowego. Aldehyd cynamonowy był badany pod kątem swojej zdolności blokowania wydzielania czynników zapalnych przez błony komórkowe;

2.       octan cynamylu ok. 5%;

3.       alkohol cynamylowy – to biała krystaliczna substancja o zapachu hiacyntu, występująca w wielu olejkach eterycznych i balsamach stosowany, jako składnik kompozycji zapachowych i aromatów.

Czy cynamon wspomaga wyłącznie leczenie cukrzycy?

Olejek cynamonowy wykazuje właściwości antybakteryjne, przeciwgrzybiczne oraz zwiększa wydzielanie soku żołądkowego. Ze względu na ten fakt kora cynamonowca znalazła zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym, jako składnik niektórych preparatów złożonych, stosowanych w schorzeniach przewodu pokarmowego. Cynamon zapobiega również nadkwaśności i działa przeciwbiegunkowo. Często występuje, jako składnik leków przeciwbakteryjnych.

Jako składnik kremów i maści znalazł zastosowanie w mięśniobólach, nerwobólach, działa także przeciwzapalnie, miejscowo, znieczulająco. Cynamon stanowi składnik tzw. maści tygrysiej.

W medycynie ludowej cynamon był stosowany w bolesnym miesiączkowaniu oraz w celu poprawy apetytu, a także w zaburzeniach trawienia (wzdęcia, nudności). Używany jest też w medycynie ludowej przy leczeniu przeziębienia.

Negatywne skutki stosowania cynamonu

Cynamonu nie powinny stosować kobiety w ciąży, może bowiem wykazywać działanie poronne. Również osoby z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy powinny go unikać.

Olejek cynamonowy stosowany zewnętrznie może powodować silne podrażnienie i zaczerwienienie skóry, zwłaszcza u dzieci. Jednakże wykorzystywany do inhalacji i lub aromaterapii łagodzi objawy przeziębień i schorzeń wirusowych.

Cynamon jest także silnym alergenem kontaktowym i pokarmowym, dlatego też może nasilać zmiany atopowe na skórze oraz w obrębie błon śluzowych jamy ustnej i przewodu pokarmowego.

Jaki cynamon wybrać?

Cynamon przed zmieleniem ma postać lasek zwiniętych w rulon jak bibułki papierosowe. Są to właściwie fragmenty wysuszonej kory cynamonowca, drzewa rosnącego w azjatyckich tropikach.

Najcenniejsze cynamonowce pochodzą z Cejlonu oraz Chin i nieco się od siebie różnią.

Cynamon cejloński ma kolor ochry, a laski składają się z bardzo cienkich warstw. Natomiast cynamon z Chin ma ciemniejszą, czerwoną barwę, a laski są grubsze. Ten ostatni jest również mniej słodki, ma gorzkawy posmak.

Podstawowa różnica między obiema odmianami polega jednak na zawartości kumaryny. Znacznie więcej tego składnika rozrzedzającego krew zawiera cynamon chiński, nazywany także kasją, dlatego należy go stosować z umiarem w porównaniu z prawdziwym cynamonem cejlońskim.

Jak Stosować cynamon?

Nic prostszego możemy go dosypywać do potraw i razem z nimi spożywając go, ciesząc się jego dobroczynnym działaniem. My Europejczycy czy Amerykanie jesteśmy przyzwyczajeni, by stosować go do potraw słodkich. Rozkoszujemy się jego smakiem, gdy jemy ciasteczka, szarlotki, desery czekoladowe, lody, a także gdy spożywamy kompoty i różnego rodzaju napoje.

Warto zmienić nasze przyzwyczajenia kulinarne i wypróbować dania afrykańskie i azjatyckie, gdzie cynamon jest dodawany do potraw słonych.

Jak większość naturalnych środków, sproszkowany cynamon  źle znosi zbyt długą obróbkę cieplną, dlatego najlepiej dodawać go pod koniec gotowania. Odwrotnie rzecz się ma z laskami cynamonu, które lepiej znoszą wysokie temperatury.

Przyprawiając dania cynamonem, wyświadczysz przysługę swoim gościom, ponieważ doskonale stymuluje on ślinianki i błonę śluzową żołądka. Będzie im także przyjemniej po posiłku, ponieważ cynamon ułatwia trawienie i eliminowanie gazów, a także łagodzi skurcze żołądka i jelit.

Cynamon należy przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu, w hermetycznym pojemniku, by ograniczyć jego utlenianie. Cynamon w proszku nadaje się do spożycia przez 6 miesięcy, laski cynamonu przez około rok. Jeśli cynamon stracił słodki zapach, trzeba go już niestety wyrzucić.

Pół łyżeczki cynamonu dziennie wystarczy, by wyciągnąć z niego wszystkie wymienione wyżej dobrodziejstwa

Czy cierpisz na NADCIŚNIENIE?

Nadciśnienie tętnicze, choroba nadciśnieniowa, z ang. hipertensja (łac. hypertonia arterialis, niekiedy stosowane skróty HA i AH) – przewlekła choroba układu krążenia, która charakteryzuje się stale lub okresowo podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi zarówno skurczowym (górnym), jak i rozkurczowym (dolnym).

Zdecydowana większość (ponad 90%) przypadków nadciśnienia ma charakter pierwotny (samoistny), tzn. bez znanej somatycznej przyczyny, którą dałoby się usunąć interwencją medyczną. Etiologia nadciśnienia tętniczego pierwotnego nie została w pełni ustalona. Uważa się, że odgrywają w niej rolę czynniki genetyczne i środowiskowe. Pozostałe przypadki to choroba o charakterze wtórnym (objawowym), gdy dobrze jest znana przyczyna choroby, np.: choroby nerek, choroby gruczołów dokrewnych lub choroby mózgu.

 

Jakie są objawy nadciśnienia?

Najczęstszymi objawami nadciśnienia są:

 

·         bóle głowy w rejonie potylicy, zwłaszcza po przebudzeniu

·         mroczki przed oczami

·         zawroty głowy

·         szumy w uszach

·         pulsowanie w skroniach

·         zaburzenia widzenia

·         krwotoki z nosa

·         bezsenność

·         rozdrażnienie i impulsywność

·         zmęczenie poranne

·         uczucie zbyt mocnego bicia serca

·         zasłabnięcia

·         bóle zamostkowe

·         duszności

·         potliwość

·         chrapanie

·         nadmierna męczliwość.

 

Symptomy choroby mogą mieć niewielkie nasilenie i nie zwracamy na nie uwagi. Mogą też pojawiać się okresowo (np. w sytuacjach stresujących). Czasami nawet zupełnie mijają, bo organizm przywyka do wysokiego ciśnienia i nie odczuwamy żadnych dolegliwości. Zdarza się też, że jest odwrotnie – w miarę postępu schorzenia objawy występują coraz częściej i nasilają się. Czasem pojawiają się nowe, które są związane z powikłaniami narządowymi.

 

Jakie należy wykonać badania, które potwierdzą lub wykluczą nadciśnienie?

Najważniejszym badaniem oceniającym wysokość ciśnienia jest jego pomiar. Lekarz używa do tego manometru. Ty sam możesz zastosować łatwy w obsłudze aparat z apteki (warto go skalibrować u lekarza).

Jeśli sam mierzysz ciśnienie, rób to o tej samej porze, na tej samej ręce (opartej na stole). Powinno się je mierzyć po 10–20-minutowym odpoczynku, godzinę po posiłku, jeśli palisz – pół godziny po wypaleniu papierosa, najlepiej rano przed zażyciem stale przyjmowanych leków. Nadciśnienie rozpoznaje się po wielokrotnych pomiarach. Jeśli ciśnienie jest stale podwyższone i towarzyszą temu różne objawy, trzeba iść do lekarza. Prócz pomiaru ciśnienia (regularnego, co najmniej przez miesiąc) może on też sprawdzić jego wartości za pomocą tzw. Holtera ciśnieniowego (całodobowy automatyczny pomiar ciśnienia), który pozwala uniknąć błędów w pomiarach wykonywanych samemu oraz tzw. zespołu białego fartucha (chwilowy wzrost ciśnienia podczas badania lekarskiego). Ponadto zleci zrobienie badania krwi, moczu, EKG (spoczynkowego i wysiłkowego) i USG serca, a także dna oka. Na podstawie wszystkich uzyskanych wyników postawi diagnozę i dobierze odpowiednią terapię.

 

Czy istnieją „domowe” sposoby obniżenia ciśnienia?

Najprostszym sposobem jest zastosowanie odpowiedniej diety, w której starajmy się unikać tłuszczów zwierzęcych (m.in. smalec, masło). W zamian używaj oliwy, oleju z orzechów włoskich i sezamu, oleju rzepakowego – zawierają sporo kwasów omega-3 i omega-6 obniżających ciśnienie i zły cholesterol (LDL).

Zamiast słodyczy i słonych przegryzek, spożywaj dużo warzyw i owoców obniżających ciśnienie (np. buraki, pomidory, cebula, czosnek, seler, żurawina).

Pamiętaj o dobrych dla prawidłowego ciśnienia minerałach – potasie (np. pomidory, ziemniaki) i magnezie (orzechy, kakao, ziarna zbóż). Jedz owoce obfitujące w witaminę C (cytrusy, czarne porzeczki, żurawina) – jej stały niedobór powoduje długotrwały skurcz naczyń krwionośnych.

Lub zastosuj odpowiednią suplementację tych składników przyjmując naturalne preparaty witaminowe.

Ogranicz używanie soli (zatrzymuje wodę w organizmie, powodując wzrost ciśnienia), a jeśli to trudne, stosuj sól dietetyczną, doceń też zioła np. estragon.

Zrezygnuj z używek (nikotyna np. obkurcza naczynia krwionośne i dodatkowo uszkadza wyściełający je śródbłonek).

Uważaj na preparaty zawierające efedrynę (np. niektóre syropy na kaszel), która podnosi ciśnienie.

Aktywność fizyczna jest także pomocna w walce z nadciśnieniem, dlatego zacznij się ruszać – zrezygnuj z windy i chodź po schodach, regularnie pływaj itp. Regularnie wykonuj nieforsujące ćwiczenia (gimnastyka, marsze, pływanie, jazda na rowerze).

Stres może także powodować wzrost ciśnienia krwi. Staraj się jak najmniej denerwować i naucz się technik relaksacji.

Wysypiaj się, a jeśli nie możesz zasnąć, wypij herbatę z melisy, ciepłe mleko, ale nie sięgaj po środki nasenne bez konsultacji z lekarzem.

Jeśli przyjmujesz leki, nie zmniejszaj ich dawek, nawet gdy dobrze się czujesz – o tym może decydować tylko lekarz; jeśli czujesz się źle po lekach, poproś lekarza o ich zmianę.

Zalecenia lekarza:

Zmiana dotychczasowego stylu życia: Jeśli masz nadwagę, zrzuć zbędne kilogramy (utrata 1 kg obniża ciśnienie o 2–3 mm Hg, a 10 kg – o 20–30 mm Hg).

 

Stosuj właściwą dietę (np. śródziemnomorską).

Ogranicz picie kawy (do 2 filiżanek słabego naparu).

Nie obawiaj się ruchu.

Farmakoterapia (leki zwykle stosuje się w nadciśnieniu umiarkowanym i ciężkim, lekarz dobiera je indywidualnie dla każdego pacjenta; przy utrwalonym nadciśnieniu trzeba je przyjmować już na stałe):

 

·         leki moczopędne (m.in. tiazydy, diuretyki pętlowe)

·         beta-blokery (powodują spowolnienie pracy serca) i alfa-blokery (rozszerzają naczynia krwionośne)

·         inhibitory konwertazy angiotensyny (m.in. ramipril, enalapryl)

·         blokery kanału wapniowego (np. werapamil)

·         leki alfa-1adrenolityczne (m.in. doxazosyna).

 

Jak interpretować pomiary ciśnienia tętniczego:            

                       

Ciśnienie skurczowe (mm Hg)	Ciśnienie rozkurczowe (mm Hg)	Ocena ciśnienia
120	80	optymalne
121- 129	81- 84	prawidłowe
130- 139	85- 89	wysokie prawidłowe
140- 159	90- 99	nadciśnienie łagodne
160- 179	100- 109	nadciśnienie umiarkowane
Powyżej 180	Powyżej 110	nadciśnienie wysokie

http://www.porada.eco-medico.co.uk/nadcisnienie.html